Anlamaz halimden duâlarımı bilmeyen,
Halimden anlamaz içimdeki yangını bilmeyen.
Bir yuvanın sıcaklığını,
Bir sevginin hasretini,
İliklerime kadar hissettiğimi,
Anlamaz beni bilmeyen.

Gel ki duâlarım hâl bulsun,
Suskun duvarlarım bir ses duysun.
Gel ki güneş doğmayan bu yuvaya,
Mavi bir ışık doğsun.

Eller kadir kıymet bilmez,
Seni benim kadar kimse sevemez.
Ver ellerini ısıtayım ey yâr,
Duâya kalkan ellerini benim kadar kimse sevemez..

Güle de yakışmıyor kırmızı,
Papatyalar beyaz olmuş ne çıkar.
Deniz maviymiş!
Yalan söylüyor dalgalar.
Renkler sende anlam buluyor.
Benim gözümle görmeyen,
Halimden, halinden anlamıyor.

Yollara da lanet olsun,
Senin yoluna çıkmıyorsa.
Rüzgara da lanet olsun,
Kokunu burnuma sarmıyorsa.
Ve lanet olsun tüm kuşlara bizim için ötmüyorsa.

Gemilerde ince bir duman,
Bahar gelmiş açıyor akasya, erguvan.
Erik ağaçları beyaza büründü bak gene,
Bahar gelmiş yoksa sen mi geldin ey yâr.

Anne demeli bir çocuk,
Karım demeli bir adam,
Kızım demeli bir baba, anne,
Sana denmeli tüm iyi kelimeler.
Anne demeli evladım,
Kızım demeli babam, annem.
Ve ben karım demeliyim sana.

Murat Kaan ARAS