Sevda diyorlar adına.
Sayfalar dolusu kelime atfediyorlar.
Bazen tutkulu,
Bazen tükenmişlik.
Kimi zaman heyecan,
Kimi zaman hezeyan diyorlar.
Kabul etmiyor hiç birini kalbim.

Sevda demeye güceniyor dilim.
Ruhum bedenime dar gelmişken,
Seni içimde yaşamaya çalışıyorken
Sevda demek ağır geliyor.
Gözlerim kırılmışken sensizliğe,
Ellerim kaybolmuşken boşlukta
Seni sevda ile noktalamak,
Seni sevdalarda yaşamak,
Seni sen yokken yaşamak ağır geliyor.


Daha içmeden sarhoş oluyorum
Ellerim fotoğraflarda seni ararken.
Daha görmeden kayboluyorum senli rüyalarda.
Aşk diyorlar kalbin değişen ritimlerine.
Oysa bütün hücrelerim küfrediyor sensizliğe.


Kalbimin ritimleri değişmiyor bitanem.
Nefessiz bırakıyor beni cezalandırmak istercesine.
Ruhum ’sensiz kalmış bana’ isyan ediyor.
Seni kelimelere dökmek çöle yelken açmak gibiydi.
Anlatılmazsın ki sen.
Hangi sözü kılıf diye üzerine giydireyim şimdi?
Seni nasıl anlatayım sen yokken?
Hangi masalı uydurmalıyım seni seven kalbime?
Şimdi hangi mührü basmalıyım seni arayan gözlerime?...


29.10.2014