Seyyah oldum geze geze,
Bende yokuş çıkmaz düze,
Şiirimde dize dize,
Sözler ağlar ben yanarım.

Cadde cadde, sokak sokak,
Kire batmış köşe bucak,
Gözleri yaş sağnak sağnak,
Yağmur ağlar ben yanarım.

Kaybettiğim mevsimlerde,
Yâda düşen isimlerde,
Elde kalan resimlerde,
Dostlar ağlar ben yanarım.

Karardıkça karamızda,
Artık ölçü paramızda,
İsmi kaldı aramızda,
Vefa ağlar ben yanarım.

Çizgi çizgi çizilidir,
Dert sinede dizilidir,
Yufka yürek ezilidir,
Anne ağlar ben yanarım.

Düşüp gurbet mahpesine,
Selam yazmış körpesine,
Varmaz ise adresine,
Mektup ağlar ben yanarım.

Anne verir sevgi emek,
Kör kurşuna gider bebek,
Dayanır mı buna yürek,
Mezar ağlar ben yanarım.

Güneş doğup el etmezse,
Ağacında kuş ötmezse,
Çocuk ona el etmezse,
Orman ağlar ben yanarım.

Bozkırında çalı üşür,
Gecesinde yıldız üşür,
Zirvesinde karlar üşür,
Vatan ağlar ben yanarım.
*
Alnımıza yazılmış dert,
Her şey Hak’tan gönül sabret,
Güzel günler görür elbet,
Yiğit ağlar ben yanarım.
(Recep ŞEN)