8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1268
Okunma

Hani bir Çiçekçi Nine vardı
Yörük kadını;
Başında poşu, ayağında şalvar,
Küçücük torunuyla
Dolaşırdı akşama kadar
Pembe beyaz karanfiller
Kırmızı güller
Cebrail çiçekleri satardı...
Emeğine, yaşına hürmet
Biraz sevgi, biraz merhamet
Her gelişinde alırdım
Çiçeklerinden bir kaç demet,
Ansan Bahçesi’ndeydi dün
Görünce beni, iyice süzdü,
Başını sallayıp iki yana
’Ah benim eski ağam,
İyi günler o zamanmış!’
Deyip, mırıldandı hafifçe...
Gelmedi yanıma
Ayrıldığımızı biliyordu;
Başka masaları dolandı...
Ay benim güzel anam,
Gülmedik başlara
Güller taksan güler mi;
Görüyorsun ya; ayrıntılar
Kimsenin gözünden kaçmıyor
Çiçekler açsa bile
Dostsuz gönül açmıyor
Herkesi üzüyor ayrılıklar...
Şaban AKTAŞ
29.12.2006