İnsan
dogar ecele koşar
ölecegini bile bile
ölümsüzmüş gibi yaşar.

Çocuktur
bilemez ki
hayatın kiymetini
çabucak büyümek ister.

Allahın
verdigi ömür
cocukkende bitebilir
genc demez genclik demez
vade erken bitebilir
ruh bedenden gidebilir.

Ömrü uzun ise eger
Allah kismet etmişse şayet
Anne olur, baba olur
anneanne, babaanne, dede olmak
torunlarını doyasıya sevmek ister.

Yıllar
cabuk gecmiştir
yaş kemale ermiştir
cocuklugunun
gencliginin
kiymetini bilmiştir
ama dönülmez ki geri.

saglıgından
aklından, fikrinden
yavaş, yavaş uzaklaşır
agrıyordur artık dizleri
sızlıyordur kemikleri.

acıyordur
dokunuldugunda etleri
yinede, yinede
hep yaşamak ister.

O kactıgı sona
ölümün kollarına
adım, adım
hatta, hızla
istemese de yaklaşır.

çocukluguna
dönmek koşup eglenmek
bir daha büyümemek
hep cocuk kalmak ister.

Ölmekle
dogmak, eşdeger
azrail her an
kapıda bekler
zengin olsan neye yarar
kral olsan ne yazar.

Fanidir dünya
kimseye kalmaz
fakirde, ölür
zenginde, ölür
para ve mevki
ömür satın alamaz ki
dogmak bizlerin, elinde degil
ama ölüm de, bize habersiz gelir.

Degerli seçki kuruluna, şiir’im adına cok teşekkür ederim saygılarımla...