Yüzyıllara meydan okuyormuşum gibi
Daima dimdik ve metanetle ayaktayım
Bedenime sanki kurşunlar yemiş gibi
Her an o acı hayata dayanmaktayım

Kalleşlerden payıma düşeni aldım
Bedenim yoruldu, beynim perişan
Acıya aldandım desteksiz kaldım
Bazı şeylerde oldu artık beni aşan

Yaşarken de ölmek istemiyorum
Her şeye rağmen yaşamak güzel
Biçilen kefeni giymek istemiyorum
Bu sözlerim anlayanlara çok özel

Beyin gücümün son noktasındayım
Dümeni kırık bir gemiye binemem
Bana inanan insanlara inanmalıyım
Onları asla da terk edip gidemem

Çanlar benim için mi çalar bilemem
Ben çalarsam tam kötü çalarım
Bundan kimler etkilenir göremem
Yerinizde olsam oradan kaçarım

Damdaki kemancı kemanı dertli çal
Çünkü bir gün kıyamet de kopacak
İyi değil ki bu gidiş işte bu ahval
Çünkü o an sonun başlangıcı olacak

Kıvrım kıvrım olsam da sıkılsam
Dürüm dürüm olsam da dürülsem
Bildiğim yoldan bir gün sapmam
Desinler bana oldun sen sersem

Ve bin bir film şeridi gibi geçiyor
Geçen hayatım gözlerimin önünden
Düşünüp nasıl da akıp gitti diyor
Belki yakalardım geçerse önümden

Asla yalnız olmak hoşuma gitmiyor
Tamamen dürüst ve gerçekçiyim
Dürüstlüğüm yanlızlığımı gerektiriyor
Yanıma gelenlerin niyetini bilmeliyim

Hayat bu iniş ve çıkışlar la dolu
Dürtülerim hep dayanmamı istiyor
İnsanların bilinmiyor ki sağı solu
Şu gönlüm karanlıklara karış diyor

Selçuk Noyan Ataseven

10.10.2014 Cumartesi
Cevizli / Kartal