2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1626
Okunma

Çocukluğumun bayramları gözümün önünden film şeridi gibi geçti. Annemin sabahlara kadar üç kardeşimle bana bayramlıklar dikmesini hatırladım. Hüzünlendim. Şeker hastasıyım, artık şekerlerin de bayramların da tadı kaçtı. Bu şiiri dün bu duygular içinde kaleme aldım.
BAYRAM SEVİNCİ
Biz çocukken
Başkaydı yaşanan her şey!
Bayram sabahı uyandırılmadan
Kalkardık hemen
Her zamankinden
Oldukça erken…
Bir avuç şeker,
Birkaç yirmi beş kuruşluk,
Adı; bayram sevinci…
Kızlar için
Kırmızı pabuçlar,
Beli büzgülü,
Çiçekli tafta elbiseler…
Erkekler için
Babanın eski pantolonu
Ters yüz edilerek dikilmiş
Bayramlık yeni sayılan giysiler…
Bir avuç şeker,
Birkaç yirmi beş kuruşluk,
Adı; bayram sevinci…
Öpülen eller,
Alınan harçlıklar,
Her birinin tadı
Diğerinden daha güzel
Şekerler, çikolatalar,
Kurabiyeler bayrama özel,
Kareli bez mendiller
Renk renk!
Bir avuç şeker,
Birkaç yirmi beş kuruşluk,
Adı; bayram sevinci…
Annelerin uykusuz gecelerince
Diktiği elbiseler
Gecenin bir saatinde
“Bitti mi anne?”
“Az kaldı yavrum,
Yetiştireceğim elbiseni.”
Söz verildiği gibi
Bayram sabahına yetiştirilen
Yeşil ponponlu elbise…
Bir avuç şeker,
Birkaç yirmi beş kuruşluk,
Adı; bayram sevinci…
HARİKA UFUK
ADANA
3 EKİM 2014
SAAT:09.09
5.0
100% (1)