Bir zamanlar bir köyde, mutlu bir ailede
Sapsarı saçları, maviş maviş gözleri bir kız yaşardı.
Maviş kız diye çağrıldı,Zeynep olan adı unutula yazdı.
Maviş kız , heyecanlı bir de çok meraklı.
Köyden hep kaçar küçücük ayakları onu uzaklaştırırdı

Maviş bir gün yok oldu, herkes onu aradı
Ne yer, ne de gökte kimse onu bulamadı
Tüm köy maviş kızın hasretiyle yandı
Kahrolan anası , sonra babası rahmete karıştı
Mavişi ya kurt kapmış , yada nehir almıştı


Seneler geçti gitti köye bir kadın geldi
Sarı sarı saçları, mavi gözleri vardı
Maviş gittiğinde,genç olan şimdilerde yaşlısı
Melek hatunu buldu, onu görünce hemen
Ellerine kapanıp , hasretle sarıldı
Maviş gözlerden yaşlar ip gibi aktı.
Maviş geri gelmişti ,hasret acısı merak olmuştu
O nereye gitmiş , köyü yasa acıya boğmuştu


Para da zengin ,fakat bir çocupa sahip olamayan
Bir aile görünce dayanamayıp heman
Kaçırmıştı mavişi,para ile çözmüştü bu işi
Lakin maviş hep hasret, rüya da görmüştü
Köyünü hatırlamış ama nedir bilememişti

Ölüm döşeğinde anlatmıştı ailesi
Maviş hemen köye gelip ,anlamıştı gerçeği
Aman siz siz olun başka diyarların gülünü
Mavişleri koparmayın, onları acıtmayın
Mavişleri ağlatmayın , bağırları yakmayın