Garipliğim
Tutuyor bazen
Özlem duygularım
Asimile oluyor sanki

Özlemini çektiğim
Nice değerler bu günlerde
Aklıma dahi gelmiyor

Çalışma ortamından
Uzaklaşınca
Nedense sadece
Dinlenmek istiyorum

Susmak
İçten konuşmak
Melali anlatamamak
Hadiselerden uzaklaşmak

Evet,
Acıdır lakin
Bir nevi kaçmak
Mevcut yorgunluğa
Bir ilave yapmamak

Çalışma alanı
Her ne kadar rahat
Olsa ne çıkar ki etrafın
Sorunu seni boğar

Günlerce
Bir iş için kapılarda
Umut arayan zavallıyı
Kırmadan onu oyalayan

Saçma sapan
Umutlara bulaştıran
Konforundan bir ödünü
Safsata sayan güya insan

Heyhat ki heyhat
Meydanlar dahi
Lüzumsuz olan
Sitayişlerden yoruldu

Alkış değeri
Hani nerede
Maazallah artık
Definlerde tempo tutuluyor

Ölüm en
Büyük bir nasihatken
Kalanlar için getirim
Kavgasına dönüşüyor

Çok mu yaşlandım
Anlaşılır olmaktan mı
Uzaklaştım

Nedense birden
Ecdadı anımsadım

Ne kar
Şimdilerde ki
Ne yar

İnsanı düşünmek
Adam yapar lakin
Oda paraya bakar

Senin
Mali varlığın kadar
Değerin var
Akıl güya
Herkeste var
Diyorlar

Demek ki
Ben toprağa
Yaklaştıkça
Enem
Kudretten yoksun
kaldıkça bir zavallı

Kemik
Ete büründükçe
Yağlar
Göbek altına
İnince
Yürümek
Adeta azaba
Dönüşünce

Mezar
Ne yapsın

Toprak mı bizi
Aklasın

Ruhumuz
Nereye saklansın



Mustafa CİLASUN