Sen Gittin Ya...

“-Gittin... Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum. Hazırdım gidisine. Kaçak zamanları yaşıyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin. Bense gidisinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım. Başlayamadım...

-Gittin Ya... Bir şey söyledin mi giderken? `Kal `dememi istedin mi? Son bir kez `seni seviyorum `dedin mi? `Bekle beni döneceğim `diye umut verdin mi? Beynim öylesine uğulduyordu ki... Duyamadım...

-Gittin... Nereye gittiğin önemli değildi. Binlerce kilometre uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artık yoktun ve asil bu düşünce beni felç ediyordu. Kurtulmalıydım. Kurtulamadım...

-Sen Gittin... Unutulanların arasına katılmalıydın. Anıları bir sandığa koyup hayati bir yerinden yakalamalıydım. Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim. Yapamadım...”

- Gittin… Ve gittiğinde yüreğim yalnızlığın acısı ne demektir onu da öğrendi… Ben vefasız değildim ama sen vefasız çıktın… Sensiz yaşayamam sanıyordum ama yaşanılıyor muş demek ki…
Yüreğimdeki yangınları anlatabilecek cümleler kuramıyorum… Gidişinle yitirdim tüm kelimelerimi… Hissettiğim tek şey yüreğimdeki yalnızlık…

- Ve... Ve... Sen Gittin Ya... Yalnızlığın yıkım oldu bana... Hani ben tutunacak çınar olacaktım sana; sen bende yeşeren yaprak... Hani; Sen bana gül olacaktın, gül gibi tebessüm edecektin yüreğime, bende sana lalezar! Bahçemiz hiç solmayacaktı dalımız hiç kurumayacaktı sonbaharları yaşatmayacaktık… Sevdamız hep ilkbahar olacaktı… Hayattan çaldığım tüm yıllarımı sana adayacaktım, sen bana hayat kaynağım olacaktın!
Ama ansızın zamansız bir yalnızlıkla karşı karşıya kaldı yüreğim… … çünkü___ çünkü! sen gittin..._____

01.10.2014
Ömer Sabri Kurşun