Söz er kişide kıymetli olur
Her kişide değilmiş, yiğidim

Anne sözü hep hürmetli olur
Arkadaşlar bilmezmiş, yiğidim


Doğuştan bedene verilen suy
İnsan karakteriymiş, yiğidim

Yedisinde bedene giren huy
Yetmişinde beklermiş, yiğidim



Unutma insan rengi değişir
Tabiat değişmezmiş, yiğidim

Dil bilmeyene çengi yetişir
Babam söyler, bilirmiş, yiğidim


Tatlı söyleyenin dengi yokmuş
Atalar getirirmiş, yiğidim

Terazi koysan mihengi çokmuş
Ölen kalan söylermiş, yiğidim



Gurbet ellerde yalnız kalanın
Ana baba yetimmiş, yiğidim

Gözleri uzaklara bakanın
Emmi dayı gerekmiş, yiğidim



Hal hatrını sormayıp gidenin
Gardaş bacı yitikmiş yiğidim

Vefa ellerde gayıp diyenin
Soyu sopu bitikmiş, yiğidim

Dost diye sarıldığın nice kul
Bilki çabuk ölürmüş, yiğidim

Yedi sekiz kuruş görünce pul
Senden de vazgeçermiş, yiğidim


Ekmek suyu elden koparanın
Ekmek suyu yenmezmiş, yiğidim

Alın terin belden çıkaranın
Alnın öpmek gerekmiş, yiğidim


Nimeti külfet diye tepenin
Hakkı bir yük kötekmiş yiğidim

Namus iffet tediye görenin
Ar’ı yüzü yüzsüzmüş, yiğidim


Okudum adam oldum bilenin
Ahlaksızlık öğrenmiş yiğidim

Diploma var okudum diyenin
Taşınan sırtta yükmüş, yiğidim


Karun kadar yükü toplayanın
Hakkı avuç toprakmış yiğidim

Gidemem diyen dünkü kalanın
Bugün yolcusu çıkmış yiğidim


Haktan azade işi yapanın
Hakkı bilmez nadanmış yiğidim

Benlikten baliğ kişi yolunun
Hak aşığı mecnunmuş yiğidim


Bin lisan, etmez gönül dilini
Adem bir lisan bilmiş yiğidim

Okumuş öğren gönül dilini
El Emin gönüldeymiş, yiğidim.