GURBET

Kimisi mahvoldu kimisi şöhret
Sevenlerin hasmı olandır gurbet
Kimleri sevmeye bırakmış hasret
Acı verip zevke dalandır gurbet

Canımın yarısı,yürek paresi
Kahrolsun ayrılık yok ki çaresi
Şu İstanbul nere köyüm neresi
Darmadağın halim talandır gurbet

Kiminin ününü arza duyurdu
Kimisini fazla sevdi kayırdı
Çok seven cananı candan ayırdı
Gülüyor derlerse yalandır gurbet

O yokken aşımın tuzu olmuyor
Mutluluk,gülmek mi sözü olmuyor
İnsanın hayatta gözü olmuyor
Herkesle küs yalnız kalandır gurbet

Ne zaman bitecek zalim ayrılık
Yoktu aramızda ayrı gayrılık
Uçup gidem diyom kanadım kırık
Kahrolan geride kalandır gurbet

Yardan ayrı düştüm başım belada
Kendim gurbetteyim gönlüm sılada
Kısmet değil vuslat ah bu yıla da
Başımı dertlere salandır gurbet

Söz kestik,ant içtik,içmişiz şerbet
Devran dönsün nolur rolünü devret
Sözlüme kavuşmak en büyük servet
Mutluluğu benden çalandır gurbet

Aklım onsuz yarım sanki deliyim
Yaşıyor sanmayın ben bir ölüyüm
Özlemim birikti hasret gölüyüm
Aklımı başımdan alandır gurbet.

Mete Yıldız