En son olarak çok çabuk unutulucağımı unutmuştum
tam da bu sırada ayaklarımın bana ait olmadıgını hissetim
Ve rast geldikçe aynaya baktığım bedenimden uzaklaştım
onuda ne yazık ki kaybetmedim...

buz tuttum içimdeki hislere...hissetsemde kafamı çevirdim
sokak aralarına girdim..Üzüldüm hiç bir binanın yağmuru kesmemesine
Üzerime yağıp sırılsıklam bırakırken herşeyimi...Bu görüntü
İşte tam o anda Balkon altlarını aradım...
Bulmakta hiç zorlanmadığım bir balkonun altına girdim

düşündüm aynı şemsiyeyi beraber tutup yürümediğimiz sokakları
Neden hep kafama geçirdiğim bir şeyle elimde siğaram vardı ?
hayal ettikçe neden hep cebimdeki paketi tüketiyordum
oysa bir kaç ay önce yağmuru mum gibi arardım
İstemediğim yerde fazlasıyla tattım bunu
Ama toprağın kokusu ondan mahrumdum işte

çekilecek sert bir havası olmayan şehirde
çekmeyiceğim yumuşak havasız bir yağmurdu

Bakışlarını düşünüyordum.. tazeydi hala aklımdaydı
Ama sana her bakışımda başım agrıyodu
Yani bu karanlıkta uyuyamamak gibiydi
sık sık bakıp nerede oldugumu unutmaktan korkuyordum

Oturdugum yerde ne bulursam ugrasıyordum
çakmakla aram ıyıdı ıyı yakardım
tıpkı kendımı yaktıgım gibi..defalarca hemde

sonunda rüyamdan kalktım
Beni uyandıran sendin

ayrı hislerin ayrı sokaklarında anladım ki
Bu yol hiç bir yere çıkmıyor...