Kaçırmışım treni ben hayata geç kaldım
Karşılıksız sevmişim aşktan dersimi aldım
Boş hayalmiş bendeki dert deryasına daldım
Tutuşup ta ateşte kendimi’mi yakayım

Ümit bağladıklarım sevgi değer bilmiyor
Gel sevdiğim gel desem naz edipte gelmiyor
Onca döktüğüm yaşı gelip birgün silmiyor
Çözümsüz bir bulmaca bir ümitsiz vakayım

El alemin dilinde çiğnendim sakız olup
Taşıp durdu hep sinem isyanlarıma dolup
Kurumuş yaprak gibi döküldüm dalda solup
Yüreğimden küskün’sem şevkle nasıl bakayım

Ekleniyor üst üste döndüm artık nehire
Geceler zindan oldu tıkıldım şu şehire
Çözüm bulunmaz oldu içimdeki ahire
Engelleri aşıp ta nasıl arşa çıkayım

Ben av oldum sevdaya avcıysa zalim çıktı
Günlerce azap verdi acıma kurşun sıktı
Artık cana tak etti gönlüm halinden bıktı
Gözümü karartıp ta şerrine mi akayım

HAMİT KARACA 17.09.2014 00:06