Güneşin ışıkları saklanmış bugün.
Denizse sessizce onun aksini bekliyor.
Yağmur alabildiğine yağarken,
Dağ, taş huzursuz.
Simsiyah gök kapımda.
Nasıl bir şeyse şu ayrılık,
Herkese her şeye kilitledim gönlümü,
Yalnızca seni düşünüyorum.

Ve işte gece
O bildiğimiz kara gecelerden bir tanesi.
Bakalım "şafak ne zaman merhamet edecek"
Çektiğim ızdıraba.
Biliyorum ki ben,
Taş kalpli deseler de ruhum senden başkasını sevmeyecek.
Yalnızca bir kadını sevmekse taş kalplilik
Evet ben o zaman taş kalpliyim.

Biliyorum ki ben,
Senin sevgini tattığım andan beri,
Sana aitim.
Senin dışında hiç bir şeye sahip değilim.
Bitmeyen ezalar çeksem de,
Sonsuz cezalar versen de,
Seni sevmekten vazgeçmeyeceğim.

Us’um da
Senin derin ve siyah gözlerine,
Geceler karası gözlerine,
Yağmur yağarken.
Ne mutlu insanlar vardır kim bilir şimdi?
Sen bilirsin ya,
Ben herkesin mutlu olmasını isterim.
Daha yeşil ağaçlar,
Daha kızıl güller isterim.
Kendi hesabıma ise her şeyden vazgeçtim.
Her şeyden vazgeçerim.
Bir tek senden vazgeçemedim.

Bu gece üç yıldırım düştü yağmurda.
Birisi aklıma,
Birisi yüreğime,
Sonuncusuysa şiire.
Dumanlar yükseldi birden gökyüzüne.
Sonra çiçek oldular.
Ağıt oldular.
Ve kuş olup uçtular yine.
Bekle bir gün gelecek,
Varacaklar sevgine...

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN