Bir ev düşünün?
Her kafan bir ses / ermişleri? günler görmüşleri? o evin?
Üstelik o reçeteyi başka bir yerden almışlar ve diyorlarki?
Çocuklara? dinlemelisiniz ve çocukların istediklerini yapmalısınız? / tamam peki?
Çocuklar ne ister?
Oyuncak şeker’
Peki biraz daha büyüyünce? biri davulcu / zurnacı
Bir diğeri? Artiz martizi?
Ya peki? gerçek dünya? /Hayal ediyorum? hayalimde sanki? disiplinsiz bir ordu,
Gibi; peki ya gerçekler bunumu diyordu?
Yav rüstem?
Sanki kasıtmı var bu işde? bişeyler oldu bize/ bu ne biçim sistem?
Yaşayarak anlatamadığını okuyarak nasıl anlatacaksın?
Daha gün bile/ görmemişi hayal dünyasınamı salacaksın
Biz boşunamı gördük? erdik?
Hani evdeki hesap çarşıya uymaz derdik
Hani tak’’biki, hani tekbiri? / Hani’ya? takdiri?
En zor şey nefsi yenmekdir
Yav çoluk çocuk? nefs nedir ne bilir? olsa olsa bir yerden adını duymuşdur
Yaşamayan çoluk çocuk? oyuncak sanır /Ve sonra cır cır böceği olur
Yazın kolaydır öter durur
Kış gelince?
Yazın çalıp oynayan için? biter eylence
Neler görüyorum bir kendilerine bakmıyorlar Melhemleri yoklar
Üretmiyorlar üreteni birde akıl vermiyorlamı?/ tav oluyorum be Rüstem?
Bu ne biçim sistem?
Şu Çocuklara bırakın çocukların istediklerini yapın? diyenler
Ne tam cehaletden? / ne kötü niyetden? aklı eren varsa bile/ söylemesin
Çünkü doğrular tekdir söyleyende yalan söyler
Çocuklar ne ister? ne oyuncak ne şeker?
Ne davulcu nede zurnacı? misaline benzer
Peki kış gelince çoğu davulcu zurnacı? /hani dal küçükken eğilir?
Ne yaparlar /zehmeride? kırılır nede yalan söyler/ ahlak bozar dururlar
Yav yoksa Rüstem?
Artık? biz büyüdükde? büyük çoluk çocukmu olduk? Rüstem bu ne biçim sistem?
Yahya sevim ; Aydın.