Yaprak güle sarıldığında,
Toprak olsam yeterdi...
Dal kırılsa gönül bağında,
Gözler uykusuz kalırdı...
Geceler ağladıkca seni,
Biz bize doyardık,
Tutunamaz cümlelerden kayardık...
Gül yüzünü gürüpde kim konuşabilirki,
Bende dilleneyim,
Hele ceylan gözlerin vardıki,
Eylüllere baharı ertelettiyim,
Beşinci mevsime saplanıyorum,
Gül kokulu Yar...

Seni kime sorsam,
Ellerinde titreme başlıyor...
Boşa geçen ömrü ellerimden bildim,
Şimdi her yanım toprak kokuyor...
Çorak ömre gül dikmeye geldim,
Ekip sevgi tohumlarını,
Gölgemizde savurmaya geldim,
Aç Pencereni gül kokan yar...

Açılmıyor perdelerin,
En ufak kıpırdama yok,
Taşlanıyor yine gözlerim,
Acılar saplanıyor içime yarası derin,
Düşmek istiyorum yine bizden,
Haydi can,haydi gül,aç kolların,
Dikensizliyinle sar beni,
Asırların ayaklarına dolansın ruhum,
Yoksa seni kayıpmı ediyorum,
Aç kollarını gül kokan yar...

Seni sen edenin kokusu eksiliyor,
Düşemiyorsun toprağına,
Zehirleniyor gölgemin sakinleri,
Artık toprak kokamıyorum,
Yine bizden düşdüm,Gül kokan yar...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 26.09.2014