Boş bir sandaldı küreksiz insansız öylece bir başına
Ruhumdaki hüzünler çağladı karıştı akşamın kızıl sularına
Kararttım gözlerimi attım kulaçlarımı vardım yanına
Tuttu ellerimi kırk yıllık vefalı dost gibi sevgiyle

Beni bekliyordu sanki diyecekleri vardı besbelli
Oturdum orta yerine tutundum iki yanındaki küreksiz bileklerine
Birbirimizi anlamış olmanın sevinciyle gülümsedik birbirimize
Anlat! hazır bir dost bulmuşken dök içindekilerini rahatla
dedim

Adım Sandal!
Tam bir asırlık ömre sahibim
Kaç el değiştirdim kaç insan tanıdım
Ben de unuttum
Bunca ömürde öğrendiğim tek şey:
İnsanoğlu da
Ummanın ortasında yalnız boş bir sandal gibidir
Akıbeti nicedir
Onu da ancak Yaradan bilir!

Ya sen!
Yok mudur bir anlatacağın bir diyeceğin bana?
dedi

Olmaz olur mu dostum!
At kendini dalgaların koynuna
Alıp başımızı gidelim bilinmezlere doğru
Anlatayım bu hayat yolculuğumu ben de sana..