Hangi
demin hicranıyla
istikamet bulmalıyım

Çırpınan
şu gönlümü hakikat için
koşulsuz aşkın
ramına bırakmalıyım, ağlamalıyım

İçimi burkan
ne varsa sevdanın
firkatleşen şadıyla kurtulmalıyım,
bir secdeyle ayılmalıyım

Kalbin
nazar gâh olduğunun
farkını anlayan ihsana erişen
kul olmalıyım hiç durmamalıyım

Ruhum
hangi kafesin
pervazlarında inliyor

Yoksa
kalbim esareti sadece
dört duvar arasında kalmak
ve yaşamak mı olarak telakki ediyor

Neden
aklım meraka yönelmiyor,
tahkik etmek nefsime müşkül geliyor,
peki, hak ne söylüyor

Hangi vaktin
şafağında dirilmeliyim,
miskinleşen bezgin
ahvalimden silkinmemi kim istiyor

Zemheri
nedir bilir misin,
hangi anın kederisin

Neden
hiç sual eylemeden
hakka teslim oldum diye
maslahatlara gönlünü gark edersin

Azimet
hangi raddede ihsanlaşır
merak eder misin,
gönlünü hakka teslim etmeyene ne dersin

Niçin şartlar
böyle diye miskinliği seçersin,
sinende aşkı
bekleyen kuvveti hiç keşfedemezsin

Aşk,
gönlün lahzasında
açılan ne ulvi ilhamdır

Gam içinde
manalaşan hakikatin didarıdır,
çile ile taçlandırılandır, vefa ile ancak sanattır

Gönül
hasredilmedikçe, inşirah
kalpte filizlenmedikçe,
samimiyetin ihsana neden muhtaçtır

Neden ölüm
ruhumuza sürur bahşeden
bir fırsattır,
hesap etmek aşkına tav olan hakikattir

Kaldır
artık başını, kurut
gözlerinden akan yaşı

Servilere bak,
dağların suskun yamaçlarından
gelen nidaya ak, muhabbet için işaret taşı

Yalnızlık
kalbine sürur bahşetsin,
tefekkür etmek için
ilim kalbine feyz ihsan etsin kim duacı

Ne ekersen
onu biçersin, vermeyen el
ihsana ulaşmaz bilesin,
azimet aşktır vecdi ise kalbin tacıdır

Mustafa Cilasun