.../
Hep saklarsın içinde ki feveranı
An gelir tahammül edemezsin
Yüzleşirsin kendinle
Ve dokunursun içinde ki gizli yaraya
Gülüşünle sarıp, sakladığın
Bir çığlıkla
Deşifre eder kendini...





Bir hüzün sokağıydı içinden geçtiğim yıllar
Ömür takvimi yapraklarını tüketirken
Can dediklerimin yoluma dizdiği taşlar
Ayaklarımı değil içimi parçaladı




Dağılan parçalarımı toplarken
Bir gün sesim çıkmadı
Nefesime düğümler atan çaresizlikle çoğu kez göz göze geldim
Ya o sırtımı sıvazlayan acılarım
Sorma gitsin
Düşmanıma reva görmedim




Ne yapsam da nafile değiştiremediğim
Yolumu kesen eşkıya kaderim elaman dedirtti
Ama neyleyim yazılanı silecek silgim olmadı
Hepsine eyvallah deyip acıyı kucakladım




Ey vefadan yoksunum
Biliyor musun.!
Bir daha sana çıkmayacak yolum
Yollarıma devrilen dağlar
Altında kalan bendim




Suskulara hazan giydirenim
Hepsi senden vefalı
Senden yürekli
Bil ki, bu yüreğimin sana son seslenişi
Sesimi kanatan son çığlıktı
Bunları bil istedim...





ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---