Vefa yoksa yürekte, neye yarar ki sevda
Sevdayı bilir miydik, gözünde ben olsaydım
Anlarsın beni belki, benim gibi bir sev de
Vuslata yürür mü’ydük, sözünde ben olsaydım

Türküler aşk’ı söyler, rüzgarlarla yarışır
Dökülürken nağmeler, bir birine karışır
Gönüle dolan sevgi, bir bilsen nasıl ışır
Biz mutlu olur muyduk, sazında ben olsaydım

Yarınları düşlerken, hep aklım gümanlarda
Ben hep huzur aradım, sığınak, limanlarda
Sakin bahar gününde, oturup çimenlerde
Sevgili olur muyduk, dizinde ben olsaydım

Tutkun aşık değildik, bir birine çok düşkün
Sahibi olamadın, gönülde sırça köşkün
Değişmez yazgı gibi, hüzün kokan bu aşkın
Tadını bilir miydik, tuzunda ben olsaydım

Anadolu güneşi, hep elinde dursaydı
Hasretimi dindirip, kalp vuslata erseydi
Ateşim şu ruhunu, ılgıt ılgıt sarsaydı
Bir çözüm bulur muyduk, közünde ben olsaydım

Dolu dizgin at sürdüm gönlün haralarına
Ben artık alışmışım, hasret naralarına
Ellerinden tutarak, gönül yaralarına
Bir çare olur muydum, sızında ben olsaydım

Elbet adım geçerdi, sevdalı sözlerinde
Benli düşler olurdu, o saklı gizlerinde
Dudaklar tebesümde, gözlerim gözlerinde
Hiç böyle durur muydum, özünde ben olsaydım

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ