BUGÜN SONBAHAR ANNE

Bu kaçıncı hüzün bu kaçıncı ayaz avuçlarımda.!
Sanki yağmamış yağmurların serinliğinde kalmışım.
Üşüyorum üşüyorum ben anne.!
Baharlar uçup ta gitmiş saklanmış .
Bense iyi bir ebe değilim artık.
Seni daha çok özlüyorum annem.

Büyüyorum ya , acaba büyümek istiyor muyum..?
hiç bilmiyorum anne.!
Yine koynunda uyumak anılara sarılmak istiyorum,
Sanki ben ıtırlı bir bahçede kalmışım.!
Kanıyor kanıyor ve hiç çıkamıyorum anne.

Öyküler küs bana ,hep kanıyorlar.
Bu gelen farklı bir sonbahar,kandiller sönmüş ,
Penceremde eskimiş kirazı görmüyor anne.!
Ne ellerim karanfil kokuyor ne içtiğim çay tarçın.
Bu hüzün var ya süpürüyor sanki beni anne.

Alaca karanlık boyamış yüzümü.
Sonbahar çok üşütüyor beni annem.
Yalnız benimi; bastığım yerleri ,girdiğim çıktığım sokakları
penceremin önündeki çiçekler bile üşüyor.
Küsüyorlar bana anne.!

Bu sonbahar var ya..! yürek çemberimi de daralttı.
Kırdı tüm sardunya düşlerimi.
İçimdeki aşkları ,sevgilileri de aldı.
Bıraktı beni anne.!
Kalanlar mı ne,korkular.
işte hepsi çiçek açmış gülümsüyorlar gülüm.

Tüm çocukluğum, gençliğim mutluluklarım damıtılıyor sanki.
Kitlenmiş sandığa tüm geçen yıllar.
Öyle bir üşüyorum ki bu sonbaharda.
Tüm özlemlerim arap saçı olmuş ağlıyorum ben.
Keşkeler hırçınlıklar kızıl bir geceye misafir.
Gamzem de sevdiğin türküler yok.
Yaz küsüp gitmiş. dutlar alev alıp yanmış.
Biz bu sonbaharı ne yapalım anne.!

Hatice Nilüfer Dirilen


NOT:Biz sadece sevmeliyiz , hiçbir anımızı kaçırmadan,hüzünlerde ölmeden yaşamalıyız,çünkü şu anda varız.!