Yar…
Artık vakit geldi
Sır sinemde düğümlendi
Sabır bir vakte kadar kar etti
Şimdi ruhumun hicranı tazelendi

Neden
Garip bir
Hüzün var içimde
Sırrı mı kimseye söylemesen de
Korlaşan od edep terennüm etse de

Ne vakit
Gün çekilse
Gecenin matemi düşse
Selviler mahzun şekilde boyu bükse
Gözlerden yaş boşalır kendi kendine

Yine
Bir sızı var içimde
Yüreğim ne kadar sessizleşse
Ruhumun hicran damlaları dökülünce
Her lahza bir başkalaşır gönül bahçemde

Artık
Ne gecenin matemi
Ne de günün şakıyan hali
Bin bir suret içindeki insan garipliği
Ötelerden yine söz eder ruhumun hikâyesi

Yar desem
Kalbimi ona aşikâr eylesem
Göçüp gitmeden umutlarında yeşersem
Sabrın, ecrin inayetinde firkatiyle yetinsem
Hiç ah u zar etmesem, gözyaşlarımı gizlesem

Bilmem ki
Niçin mahzundur
Bu yüreğim, boyun bükenim
Kuytu köşemde O’nun rızasına meylederim
Başka ne isterim, rızasına nail olmaktır dileğim…

Mustafa Cilasun