Gülen yüzün gül gibi, şehitliği süslüyor,
Annen, baban bir bilsen, seni nasıl özlüyor,
Gözü yaşlı sevdiğin yollarını gözlüyor,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

Seni yolcu ederken, çiçeklere büründük,
Güldürmedik düşmanı, başımız dik göründük,
Bayram günüydü sanki senin ile övündük,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

Genç yaşta şehit oldun, vatan için öldün sen,
Bu uğurda ölmeyi, daha kutsal bildin sen,
Memleketin yuvana, şehit olup döndün sen,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

Bütün arkadaşların, ağlıyorken başında,
Boğulacak hainler, bir gün bu gözyaşında,
Kalpler nöbet tutuyor, mezarının taşında,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

Bir gün gelirim dedin, caymadın sen sözünden,
Sana güller derledik, canımızın özünden,
Güneş gibi gülerken, masmavi gökyüzünden,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

Her gün okunan ismin, gurur veriyor bana,
Yüceliği tattırdın, canım oğlum anana,
Bu asil Türk Millet’i, şükran borçludur sana,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

El açıp Allah’ıma, her gün dua ederim,
Çağırsalar cepheye, ben de hemen giderim,
Bu vatana borcumu, senin gibi öderim,
Gel Mehmedim yiğidim, gel alnından öpeyim...

Yiğidim der basarım, toprağına bağrımı,
Düşmana belli etmem, içimdeki ağrımı,
İster yel ol, ister sel, duyup da gel çağrımı,
Canım benim, yiğidim; gel alnından öpeyim...

GÜFTE: MEHMET KAHVECİOĞLU
BESTE: RAMAZAN ÖZYURT