Bakıyorum gecenin sessiz yanlızlığına.
Hüzün sarıyor gibi ,gece ve güne veda .
Işıklar yanıp sönüyor,ateş böceği gibi.
Sesler karışıyorlar, yalnızlık sandalına.


Gece ve dünya saklı,karanlığın ardına.
Bilinmezlikler gibi, benliğin derinliği.
Sanki bir hayal gibi, hüzün çiçeklerimiz
Büyük büyülü bahçe,renk renk çiçeklerimiz.


Açmakta ruhumuzun , hüzünden çiçekleri.
Bilirmisin saklı bir, bahçeydi senden benden.
Var olan ve saran, yalnızlığın sevdasıydı.
Bizim var ettiğimiz , bir oyundu o bahçe.


Sararken benliğimi, alıp başka diyarlar,
Var etmek ister gibi,neydi saklı olanlar
Neydi bildiğimdi o, hissettiğim duyguya
Anlam veremediğim ,saklı bahçenin sırrı


Hüzün çiçeklerimden, oluşan güzel buket.
Acı yoktu için de , özlem ve sevgilerle
Gecenenin karanlık, yüzü gibi hüzünlüydüler.
Sardım ve kabulde kaldım ,çünkü açan çiçekleri
Çok çok güzeldiler , sana bana bize dair