güzel bir gündü,ışıl ışıl gözleri,
bakındı etrafına ,insalara selam verirdi,
hiç eksilmezdi yüzünden gülücükleri,
hayat doluydu ,hüznü bilmezdi hüzünlenmemişti,
sanki kainatın astsolistiydi,mutluydu kader,,


yaşadıklarını başkaların hayatıyla kıyaslasada,
bazen çok hoş bulurdu başka hayatları ,
yinede ben daha mutluyum derdi kader,
adı kader’di evet ,bilmezdi mutsuzluğu,
o hiç tatmadı acıyı,hiç düşmedi umutsuzluğa,


nerden bilebilirdi ,hayatın onada sürprizleri olduğunu,
sevdi kader,hemde çok sevdi,sevildiğini sandı,
en sevdiğinden darbe göreceğini nerden bilebilirdi,
o darbe bitirdi kaderin mutluluğunu,
artık gülmedi yüzü,sevdiğine bakarken bile hissetmedi sevgiyi,


artık hayatı tersine dönmüştüde,herkes acımasızdı,
her şey bitmişti sanki ,hayatın tadı kalmamıştı,
hayattan aldığı tadın artık mutlu etmediğinin farkındaydı,
oda olgundu artık,hayata başlattığı savaşta ,
kazanmakta kararlıydı,hayat kader’inde kaderini değiştirmişti,,,