kaç yaprak kurudu senin uğruna
kaç kalp kırıldı rüzgarının peşi sıra
esme dedim sana
daldan kopacak
ha düştü ha düşecek yaprak
senin ayrılık acısı nedir haberin yok belli
korkaksın sen korkak
iki sarı bir kahverengiye yetti gücün değil mi
sen bir de Alpay’dan şımardın
ne de olsa uğruna şarkı yazılan aylardansın
sarı tualler şehri ressamı seni
dağınık anılar silsilesi
hüzne evsahipliği yapmakla susturamazsın dilimi
ağırlamak zordur sevda vurgunu yemiş bu yüreğimi
ne yana dönsem görürüm kendimi
pardesümün yakalarını kaldırma mevsimi
mahzun başım önümde
sarı konfetiler yağdırıyorsun üzerime
omuzlarım taşır mı sanıyorsun onca ağırlığı
anlayamadın değil mi kalbim ne kadar yaralı
küstüm çiçeği bakışlı
ver bakalım hüznü damarlı damarlı
korkuyorum söylemeye
sanki ben de biraz seviyor muyum seni ne
duyunca sakın yüklenme üstüme
ikinci baharı göremedim diye
hadi sen de vur çekinme
sonbaharı ele üstüme üstüme
ben alışkınım çile çekmeye

Sevgi ÜNAL