Ben bir tek seni bilmeliyim,
Sende beni.

Her anını, her halini ben görmeliyim.
Saçlarına kırağı düşerkende ben olmalıyım,
Ellerin titrediğinde tutan da ben.

Yüzündeki kırışıklıkları sevdiğimi göstermeliyim.
Omuzlarım bastonun olmalı.
Zamanın; bedenine yaşattığı ihaneti gizlemeliyim.

Tek tedirginliğim olmalı sabah geç uyanışların.
Yıkayamadığın yüzünü, bir kez de ben yıkamalıyım.
Yıllardır ikram ettiğin kahven gibi sunmalıyım ilaçlarını.

Bir zamanlar el ele gezerken duyduğumuz mutluluğu,
Penceremizden seyrederken de hissettirmeliyim.
Yüreğine sunduğum sevgimi, beynine kazımalıyım.

’Seni seviyorum’ deyişlerimin hakkını vermeliyim.
Çok sevmeliyim seni, her gün daha çok.
Yokluğumda da yetecek kadar çok.

Tek mirasım olmalı sevgim.
İlk kez kendimi düşünmeli, ölümü senden önce dilemeliyim.
Son sözüm olmalı, ilk duyduğun.

Merhaba der gibi veda etmeli,
Son kez ’CANIM’ diyerek bırakmalıyım ellerini.


Sevda KARA - 30.05.2013