Yıl 1932
Tellallar bağırır
Ülkemin en ücra köylerinde
Tellallar bağırır
Açılırken Millet Mektepleri,
Çıralar aydınlatır
Kandil kardeşliğinin loşluğunda
Bilime koşar analar
Sevgiye koşar nineler,
Gönüller seferber olmuş
Aydınlığın yolunda
Özgür düşünceler yurdunda,

Muallimler özveri
Şahlanan azim atlarının terkisinde
Taşırken gönülleri
Güneşli diyarlara,
Kimsenin aklında yok
Kimse ayırtında değil,
Bu kafa Brakisefal
Bu kafa Dolikosefal,
Bu esmer, bu sarışın
Bu yazma, bu yemeni
Bu açık bu kapalı
Bilgi herkesin malı
Yeter ki, ülkem aydınlanmalı.

Demişti Başöğretmen
Özgürlüğün simgesi;
“Muallimler yeni nesil
Sizin eseriniz olacaktır,
Cumhuriyet sizden fikri hür,
İrfanı hür, vicdanı hür nesiller ister,
Bu güneş ısıttı, bu nur aydınlatmıştı
Bu sevgi dağıtmıştı karanlıkları,
Ninem Gazi Kemal derdi
En büyük saygıyla
Gözleri yaşlanırdı
Yüreğinden gelen duyguyla.

Yıl 2008
Okumak ister bacım
Millet mekteplerinin kapılarında
Ağırbaşlı gözleri yaşlı;
Sen başı örtülü, sen türbanlı
Sen simgeli,sen hüsranlı
Kapanır kapılar yüzlerine.
Aydın olası kafalar
Kararmış cüppeler gibi
Dikilir özgürlükler önüne,
Bir utanmazlık güruhu
Ektiği, yetiştirdiği
Çiçeklerinden müşteki,
“Benim naçiz vücudum
Elbet bir gün toprak olacaktır”
Diyen yüce ruhun önünde
Topraktan medet umarcasına,
Türbeden bebek bekleyen
Cühelaya eş bağnazlık sergisinde,

Ey Yüce Milletim!
Kararan bulutlardan rahmetler yağar
Sular bulanmadan durulmaz
Sen yine tevekküldesin,
Sen Anadolu kültüründe
Gönüllerde açan güldesin,
Sen özgür düşüncelerde
Nice mösyölerden,
Kalemşorlardan öndesin,
Sen açıksan da, kapalıysan da
Sen benim gönlümdesin.

H.İbrahim SAKARYA