Yüzünü görmeden, sözünü sevdim
Kâlbinde aynı bu duygu var m’ola
Gözünü görmeden, özünü sevdim
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Aramızda sıra sıra dağlar var
Düz ovalar, göller, yeşil bağlar var
Belki yaşanacak en güzel çağlar
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Tiz bir keman gibi cız etti telim
Çağladıkça coştu, kükredi selim
Gel ilâhi sonsuz aşka gidelim
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Kâlbi/m- ah ettiren içten bir sestir
O senin dilindir, senden nefestir
İçim/de bir garip yeni hevestir
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Ne işveli, fettan, pek nazlısın sen
Ruhu körpe fidan, ilkyaz mısın sen
Kaşı gözü keman, bir saz mısın sen
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Kar yağar yollara, yollar kesilir
Estikçe fırtına dallar kesilir
Yüzünü görmeden, kime küsülür
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Sesini gönülde yoğaltansın sen
Körpe duyguları çoğaltansın sen
Söz ile dağlayıp, sağaltansın sen
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!


Kâlp kâlbe karşıymış, gönül aynası
Seveni can bilip, canan sayması
Sesin dilden değil, yelden duyması
Haydi düştük yola, sonu hay’rola!



Şaban AKTAŞ
26.08.2014