0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
631
Okunma
150- mevsim
Kısaca oldu her şey umutları ,saçları ,arayışları
Kısa boylu atlara binip uzaklaştı
Sözcükleri kesik ve kısa
Lakin
Özleyişleri ömürce oldu
Unutulur sanılan acılar katıktı hayallerine
Tüm kadınlara sevdalı
Tüm özleyişleri mahpustu.
Bir gün bir kadın sevdi gözleri
Kırmızı siyah eşarplı bir Yörük kızıydı
Iraktı bedeni asırlarca ama ki yakındı
Bir gün fakirce özledi onu yüregi
İşçi kadınlarda aradı kokusunu
Dik başlı bir attı koştu gitti
Bir Türkmen atıydı
Altaylardan gelmişti
Saçları uzun bir kısrak
Toroslarda bir kara çadır
Keskin bakışlı avrat
Ölümdü papuçlarımdaki toz.
Yatagımda çıplaktı gerçek
zülümdü akşam gelen
artık ayazdı mevsim.
