Kış olunca soğuk olurmuş hava,
Olacak tabii boşver sus!
Keskin kış ikliminin mayası ile
Yoğrulmuştur hamurum benim
Bu kış da yine lapa lapa kar yağmalı
Beyaz tülü görmeliyim
Karla sevişmeli
Kartopu oynamalıyım
Ellerim buz kesmeli
Kardan adam yapmalıyım...
Burnuna havuç
Gözlerine kömür
Ağzına kırmızı bir şey işte...
Ne üşümesi
Kardeşim
terlemeliyim.
Eskisi gibi...
Hatta
Sırılsıklam.
Mevsim mevsim yaşamalıyım çocukluğumu anı anına coşkulu...
Yaşım ilerlemiş mi ?
Ne gam?
Bboş ver yok!
Gereksiz ahgam...
İçimde tuttum ben
Hep sıcağı sıcağına gençliğimi
çocukluğumu.
Yerine zamanına göre salıveririm böyle gün yüzüne
Güler gözüme...
Güller gönlüme.
Nasıl mutlu olurum?
Ne ferahları
Kim ne derse desin be!
Düşünüyorum da
Şimdi Balyada olmalıydım,
Yemyeşil Balyam’da...
Alıp ufak oğlumu da yanım sıra...
Haydi bayıra, oduna...
Hem odunumu yüklenip
Hem de, mis gibi havayı çekerdim içime...
Kuşlarla muhabbetleşir
Çam kokularıyla
Dinçleşirdim muhakkak
Kızıltepenin eteklerinde,
Al beyaz sarı mor mavi çiçekler vardır
Kar nasıl da yağar lapa lapa,
Ah nasıl da hasretim kara...
Lafın gelişi işte
Kara kış deriz
Belki gücenir bizlere...
Yok canım yok,
Kış bembeyaz tüllü gelin
O benim
İlk ve son aşkım biricik sevgilim.

02.02.2008.
İzmir.