ZAMAN

zaman zırhına bürünmüş yıpratırken ömrümü
müebbete mahkum ediyordu gözlerimi
korkulu hayallerin kıyısında yaşam
yine zifri karanlıklar ve silüetin aklımda

biliyorum
kana susamış zaman
alıp götürürken seni

dur hele, dinle beni
iki dudak arasına sıkıştırdım
giderken herşeyi bil istedim
seni seviyorum söylemlerini
titreyerek düşürüyorum dilimden

zamanın binbir rengini okşarken ayrılık
biz siyah ve beyazı seçtik
az önceydi sanki mihrine yazıldığım gün

zor günler geride kaldı
varsay ki sırattan geçtik
zamanın haberi olmadan biz yine yalnızlığı seçtik

şimdi zaman, patlamaya hazır bir bomba gibi
n’olursun dokunma
düşer yüreğime aşkının izi
seni suçlu sayarlar
bir eylül akşamı seni benden koparırlar
katili bilirler yaşanmamış zamanların

kirletme ellerini zamanın siyahında
sanma utanır zaman yosmalığından
şahitlik ederim bu aşkın katili benim diye
ben tutukluyken zamandan uzak gözlerinde
sen sevdanı taşırsın alev alev yanan yüreklere

yeniden zamanla barışır
kurtarırsın ayaklar altına serdiğin onurunu
yeter ki başını dik tut zamana karşı
merak etme ben öderim ihanetinin bedelini
kutsarım zamana karşı bendeki günahlarını

küfre girmiş olsam dahi
ahde vefasızlık etmem
yanlış zamanla kavgam yok der
hapsolduğum gözlerde doğru zamanı beklerim
gerisi Allah kerim

Hüma Efkan