gün, güne yabancılaşırken
ayak izlerinin sakıncaları
tut ki bu zamanın insanları değiliz
farzı misal incir ağacından düştük

büyümek için
acelemiz olmasın
hata düşmesin iliklerimize.
dönence zamanımızı
kıymetlimiz sayalım
gitme zamanı değil
istersen biraz daha oynayalım.

tezat düşmüş hayatın her demine
mendil kimde umursamadan
bakışlarımız canlansın mı
elimi uzattım belki tutarsın
kaçamak bakışmayı unuttum
hatırlasam bende rahatlarım
zaman bize yazık
gitme !
biraz daha oynayalım.

umursız gemiler yanmış olsun
sessizce
gidenler madem ki gelmiyor geri
gitme...
izleyemem gidişini ardından
tut ellerimi
zaman bize yazık
farzet bu benim sıcaklığım
gitme kal
biraz daha oynayalım.

kimseye verilmiş sözüm yok
üstelik boş vaktim çok mu çok
devrim zamanları hiç yaşanmadı
eskilerden aklıma düşen fidanlar
bir bir saysam ne fayda
gittiler onlar.
sen,
ben
biraz daha oyalansak mı?
utanmadan biraz koklaşalım
gelmeden vakit
biraz daha oynayalım.

torbaları kaldıralım kenara
bakma içinde neler saklı
dolunay düşmeden denize
sevişmeye vakit kalsın
ıslansın yağmurda dudaklarım
gitmeden günahlarımızı
özgür kılalım
son bir kez daha oynayalım.