Ne zor şeydir borç istemek
istesen dert istemesen dert

dilin damağın kurur
gözün kararır
başın döner
dizlerin titrer
sözün dolanır
terleyiverir ellerin

dayak yemiş gibi olursun
yüreğin ağzına gelir
omuzların düşer

kime gitsen
kimi arasan bilemezsin
sıkışmışsındır tükenmiştir çarelerin

aklına gelmez çözüm
gözün görmez önünü
ayağın gitmez kolun kalkmaz

kamburlaşırsın
düşer omuzların
nefes almaya korkarsın
hesaba yazacaklarmış gibi

yüzün kızarır
alacaklılar bastırır
hanımın arar hesap sorar
çocukların bekler bin umutla

senden beter olanlar
gelir senden borç ister
yok demeye utanırsın
veremediğine kahr’olursun

gezer dolanırsın
kaçıp gitmek istersen
ona da para gerek ya

evden nasıl zor çıktıysan
ondan beter dönersin yuvana
bakışların yerde kulaklarında uğultu

ne dese evlât ayâl
duymazsın anlamazsın
acıkmışsındır demeye utanırsın

zaten soranda olmaz
bir tabak yemek koymazlar önüne
geçtim yemeğin scağını
bir sıcak gülümsemeyi
çok görürler sana
paran bitince

bir umut
yarın

gece uyuyamazsın
sabaha belki
zor kapanır
gözünün kepenkleri

kâbus kâbusun peşinde
kan ter içinde fırlarsın

bir azar
bin kem nazar
yüz bin kötü sözle
milyon korku gönlünde

Bismillah çıkarsın
ağır aksak allak bullak

yol paran kısıtlıdır
yanına bir elma alırsın
son bozuklukları da
şangır mangır
pay edersin
evlâtlara

varırsın bir eski tanışın kapısına
başın kalkmaz önünden
zor girersin lafa

(keşke öleymişim)

-“hayırdır, iyi misin!”
-“Hamd’olsun” dersin

belki istersin
belki alırsın da
ödersin de sonra
ama o koca gün var ya
ömründen yıl olarak düşer…


nmd