Hiçbir şey eskisi gibi değil
Bir simidi paylaşırdık büyük küçük demeden
Mahallemiz namusumuzdu
Yabancı giremezdi biz izin vermeden
Bir cenaze olsa gülmekten sakınırdık
En mutlu anlarımızda
Formalar yapardık fanilarımızdan
El birliği ile
Kıyasıya,ölümüne maç yapar
Sonra sarmaş dolaş sinemaya giderdik
Aramızda topladığımız paralarla.
Kimimiz Malkoçoğlu olurdu Cüneyt Arkın’la
Kimimiz Karaoğlan’dı Kartal Tibet’le
Ama en çok Yılmaz Güney’i severdik
O boynunu bükerek dünyaya meydan okuyan bakışlarında
Bulurduk kendimizi

Akşamları da bir başkaydı dünlerin
Sobanın üstünde mis gibi kokarken kestaneler
Radyo tiyatrosu düşler aleminde gezdirirdi bizleri

Ah o hafta sonları yok mu ya
Orhan Ayhan,Halit Kıvanç,Necati Karakaya
Beşiktaş,Fener,Galatasaray maçlarını anlatırlardı radyodan
Duramazdık yerimizde heyecandan

Bizi biz yapan okul yılları
Sevginin ve dostluğun ocağı okul yılları
Saçlarımız üç numaraydı ama öğretmenlerimiz on numara
Ayaklı kütüphaneydi her biri
Daha liseye başlamadan okumuştuk
Türk ve dünya klasiklerini
Feride öğretmen platonik aşkımız
İnce Memed haksızlığa ve zulme isyanımızdı
’Birimiz hepimiz,hepimiz birimiz için ’sözü
Vazgeçilmez şiarımızdı

Hiçbir şey eskisi gibi değil
Yanımızdan güzel bir kız geçse
Utanır başımızı öne eğerdik
Başkaydı dünyaya bakışımız
Dostumuzla ağlar,dostumuzla gülerdik

Burhan KAMALI