Yüreğim sükut eyledi bu gün,
Ruhum sessiz bir yakarışta.
Almakta beni benden , etrafımda olan biten.
Nedir bu , düş mü gerçek mi..
İnsan böyle zulüm eder mi


Neden çektin elini bizden
Razı olmaman neden,görmemen
Layık olamadık , seni anlatamadık
Yargılayamam seni vardır bir bildiğin
Ben kendimden bilirim yansıtamadım seni

Ağlayan analar artık dinsin zulüm
İnsan silkelen ,kendini gör
Bilir gönlüm yastadır ,olan biten hep bendendir
Sen aklımızı verdin , sonra seni anlatmamızı istedin
Sildin dünyadan şefkati, biz ne kadar şefkati bildik


Sildin dünyadan insanlığı , insan kendini ne kadar bildi ki
Uydurduk kendimize her şeyi, bekledik senden düzeni
Görünmeyen yerde her şeyi oldurduk,sonra görünene kabahat aradık
Bilemedik ki düşünce de bile sen vardın, ona göre yol verdin
Bilmedi insan oğlu her şey insanlıkta gizli bir şifreydi

Maddi ilerlemeyi manevi den üstün tuttuk
Teknolojiyi insanlık sandık, birbirimizden uzaklaştık
Yalanı , güzel gösterip kendimizi kandırdık.
Ağlarım şimdi zulüm görene değil zulmedene
Ne zor görev verilmiş ona
Anlasaydı zulme üzülen şefkat isterdi zulmedenin yüreğine
Anlasaydık eğer zulme uğramadan düzeltirdik kendimizi
Ağlamadan bilirdik insan olmanın kıymetini