3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1136
Okunma
Gözümden hiçbir şey kaçmıyor
Başımı çevireyim desem
Kirpiklerim hep bir ağızdan
Konuşmaya başlıyor.
Yürüyüşe çıktığımız o gün
Hani portakal ağacına konan kuşun
Sesini konuşmuştuk
Uzun uzun.
Sonra kanatlarını ,
Renklerin ahengini
Ne çok cümle kurmuştuk
Bize dair
Ne çok renk ile ses dönüşmüştü içimizde
Bu aralar ben ,
Önce kendi sesimle ,
Sonra senin sesinle konuşuyorum.
Ve hepsini
Havada asılı bırakıyorum
Sessizliğin,
Kaçırdığım bir şeyi geri vermesini bekliyorum.
5.0
100% (8)
Cevap Yaz