uçurtmasını terk etmiş bir ip olsam
adını yazsam bulutlara
yırtılsa gök
bulutlar dolusu sen yağdırsam
sağanaklarla indirsem düşlerimi
ve her damlayı içime çekip çekip
sarhoş olsam dudaklarında
ölüp ölüp sana dirilsem olmaz mı


oysa
gök kubbemdeki yıldızların kanatları kırık
ay yasta
yansıtmıyor ışıklarını denizlerimin tenine
yakamozlar intihar kusuyor

lacivert yalnızlığımda
dalgalar beyaz öpmüyor sahillerimi

ışıklar kör
gecelerim cellat

ışık ol gir içimdeki zindanlara
ya da kör bir celladın bakışlarında öldür düşlerimi


bil ki
gözpınarlarımdan süzülen yaşlar
içimdeki sahraya umut taşıma telaşımdır

dudaklarımdaki her çatlağa sızan damlalardı serap sandığım
kızgın kumlara yapışan gölgelerdi sen sanıp kana kana öptüğüm


bu bir masalsa ben ölmeli miyim
ya da gerçekse öldüm mü bilemedim


ben cennetime koştukça
üzerime cehennemi giydiren
ölüm melekleriydi gece bekçilerim

beni merak etme
güneş ne zaman kaybolsa
kendime yatacak bir mezar bulurum


gölgem bile kendimden kayıpken
hiç bir Tanrı aramasın beni


bil ki
sen kıyametsen
ben ölümüm..




ilhanaşıcı
ağustosikibinondört