3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1375
Okunma
Memleket yanığı gibiydi gözleri
Kışın kıyameti kopardı kirpik diplerinde
Yanağına yağsa da kar lapa lapa
Bir tipi kopardı ki yamaçlarında can evi sökülürdü
Oysa;
Pembe süsler ile süslemiştik panjurlu penceremizi
Serpilmiş saclarını okşardık umutların günlerimize inat
Bakir bir bekleyişti içimizde hiç büyümeden kalan
Kaçak grilerin kirlettiği beyazlar arasında
Belki de biz,
Henüz sevmeyi öğrenememiştik
O; ağzımızda ,bilinçsizce ölen kelimelerin hayrına susarken
İşte o an “biz”,dar bir vakitte ;kendimizi kaybede duralım
Yaşamak yerine ;ölmeyi deniyoruz
Elbette ki ;
Yokluğu kör bir kurşun gibi saplanırken can alıcı yerime
Belki bir gün,
O’nun adı da çalacak şarkılarda diye bekleriz
Bir akşam üstü,
Bir an ruhum baş kaldırdı !
‘ Sen ‘ dedi..
Uğruna feda ettiğin yüreğine el sürmüyorum ki
Bırak ki; ceset torbası gözlerinden usulca dualar dökülsün
Bir bilsen,,,
Öz geçmişimden koparamadığım düşü doğururken yalnızlık
İçimin kavgasını susturuyorum beslemeden
Ama olsun;
Kuruttuğumuz sevdanın adı ayrılık yerine
Aşk olsun ...
Remziye ÇELİK
01.08.2014
5.0
100% (4)
Cevap Yaz