Hatirlarmisin bilmem ama
bir cocuk yasardi icinde bir zamanlar
elinde avucdolusu balonlar
her birine umut baglardik
ve teker teker ucsun diye birakirdik
varsin diye Allaha ulasin dileklerimiz
kabul olsun isteklerimiz

Cocuktuk iste kalbten inanip
olacagina hep inanirdik
öyle bir sevgi ve inancla yollardikki balonlari
varacaktir allaha aciktir hep yollari

Daha cocuktuk hani
bizim icin olmaz yoktu
olacakti elbet
icimiz yüregimiz kalbimiz
okadar temizdiki
olumsuzluklara yer yoktu sanki

Nedense büyüdükce
sorunlarda ve tabi sorumluluklarda büyüyordu
Büyüdükce nedense Insan oldugumdan utandim
kesce bir kus olupta ucsaydim dedigim günlerde olmustur tabi

Hayatta biz büyüdükce
gözümüzde sanki dünya kücülüyor
Bize okul zamaninda
doplamayi bölmeyi düsmeyi ve carpmayi ögretirleri
bunlar hayatta size lazim olacaktir
ve farkinda olmazsanizda bunlari hep yasayacaksiniz derdi ögretmenim
ozaman anliyamamistim ama simdi hayat bana anlatti

Megersem doplamak oy doplamakmis
bölmek insanlara ayrim yapmakmis
carpmak ise kimin eli kim cebinde düpedüz calmakmis
ve düsmek ise hayatta zorluklara bazen yenik düsüp
yerde kalmakmis....

Ben balonlarimi özledim desem
inanirmisiniz...
Ben cocukluk halimi özledim desem
cokmu ayip olur...
Ben aglamak istiyorum desem...
Agla gözlerim agla
degdimi bu hayat bu Insanlara...