Yolda yürürken ,yalın ayak.
Güneş gözlerini kamaştırırcasına tüm ihtişamıyla parlıyordu.
İçinden gelen fenalığa,dur diyordu.
Bir adım daha gücüm tükenme.
Yol kenarındaki kediye ilişti gözü
Yemeğe çalıştığı ciğer parçasına
Şanslısın dedi içinden gülümsedi son kez ve zorla gülümser gibi
Yorgun ve açtı,günlerdir sıcak bir şey geçmemişti boğazından
Dilenci sanıp para verenler olmuş ama o haram diye almamıştı
Ölüm böyle gelecekse kabulüm diyordu
Bir çeşme gördü su içti ve olduğu yere yığılıp kaldı
Önce kimse ilgilenmedi numara yapıyor sandı ,öyle çoktu ki öyleleri
İnsanların inancı kalmamıştı
Köşede duran simitçi fark etti geldi yanına sarstı olmadı
Ambulans çağırdılar, doktor ölmüş sanırım açlıktan dedi
Simitçi onu hatırlamıştı ,iki gündür gelip simitleri izler gidermiş
Kahretmiş kendine neden sormamıştı karnın aç mı diye.
Gökdelenlerin olduğu,ziyafet sofralarının kurulduğu.
Yemeklerin çöpe atıldığı bu metropol şehirde
Yine biri açlıktan ölüyordu