Metropol şehrin ıslak kaldırımlarında
Ağır adımlarla dolaşmaktayım
Gönül kaygan bir zemin
Bir bakarsın zehir zemberek
Bir bakarsın yanaklarına
Gül kondurmaktayım
Şu an hala yaşamayı seviyorum
Geçici bir duraktayım
Ömrü bir bir istif edip
Dağarcığıma doldurmaktayım
Bazen fırtınaya direnip
Bazen rüzgârlarda savrulmaktayım
Yarım asırı aşkın bir hayat
Acıyı baldan ayırmayı öğreten
Ve ağrısı bacaklarına çökmüş
Yorgun bir beden
Pencereden bakmaktayım
Yürek pencerem temiz olsa da
Bazen cam kırıklarına rastlamaktayım
Gülün dikeni
Meyvenin çekirdeği gibi
Sindirdikçe çıkarmaktayım
Ama sindiremediğim öyle şeyler de var ki
Şiire döküp haykırmaktayım
Hayat sen ne acımasız bir şeysin
Bir alır bir verirsin
Nasıl bir ruh halidir bu
Puştun önde gidenisin
Bense hala
Şehrin ıslak kaldırımında
Seni yaşamaktayım
Her şeye rağmen
Sana rağmen