Huzurun kapısını seher mevsimi çaldım.
Ve sinem genişledi rahmetin rüzgârıyla.
Çayımın buğusundan tarifsiz bir haz aldım.
Ünsiyet makamını sezdim aşkın harıyla.
İşte o andan beri çayım sükunet demli.


Bir misali derledim aynasından hayalin.
Akşamlar gül kurusu zamanlardan yadigâr.
Kapısını bekledim sessiz sakin muhalin.
Sanki beni çağırdı aşk efsunlu bir diyar.
Kadim zamandan beri çayım sükunet demli.


Tan eylediler beni bu nasıl sevda diye.
Dudak büküp geçenler haddinden de çok oldu.
Bilmediler bu hâller bana aşktan hediye.
Yalnızca bir perinin sözü gönle ok oldu.
Velhasıl tandan beri çayım sükunet demli.


Ufkumda nakış oldu rüveydanın gamzesi.
Berrak tenli çayımla onu yad ettim dem dem.
Hep dilimde pelesenk adının üç hecesi.
Bir içten tebessümü cümle yarama merhem.
Devr-ii hazandan beri çayım sükunet demli.
İbrahim Kilik17.07.2014 İ.K