Bir ayak tıkırtısı duyulur ıssız dünyada,
Acep kim gidiyor kimlere elveda diyor,
Karanlık sokaklar bir gölge gibi adımlar,
Kahkaha sesi taşlardan acep kim gülüyor

Bu hikayedir yaşam şaşılacaktır gerçekten,
Hiç diken olur mu güzel açan beyaz çiçekten,
Ağladı gitti anlatan bile haz almadı gülmekten,
Ama gerçek olduğu için hiçbir şey kaybolmuyor

Koparılan ilk çiçek düşen daldan son yaprak,
Yani hayat ağacının içinde düştü bir yaprak,
Çevrildi o ağaçtan yapılan defterden tek yaprak,
Dallar yapraksızca bir ses çıkartarak sallanıyor

Cennet güllerinin dikenleri var mıdır acaba
Nereye gitmişti duyguların hepsi kaça, kaça
Cehennemde gül bitmez boşuna etrafa bakma,
Dikenler sıra, sıra olmuş acıyla toparlanıyor,

Her zaman her şeyin önde bir müjdesi vardır,
Baharın ki çiçek, sarı yaprakta sonbaharındır,
Elveda diyen kuş cıvıltıları konulan dallardır,
Hayat bir, yaşam bir, bir zamanla yaşanıyor..

Soğuk rüzgarlardan tozlanmış gidilen yollar,
Hasretle bekler sanki gelen baharı bütün kollar.
Başa çevrilir biliyorum görünmeyen bütün sonlar
Hep birlikte biliniz ki yaşanan sevinçler paylaşılıyor…