Şiir kısa olmasına karşın şairin şiire yüklediği misyon okadar büyük ki şiir kimin üzerine devrilse ağırlığı ile yürek ezmektedir. Her bölüm, yazılmamış ama şair tarafından okuyucuya ustaca hissettirilen bir şiirin finali niteliğindedir. Şiirin tekniğine söyleyecek fazla bir sözüm yok zira şair kardeşimin bu konuda başarısı malumdur. Ama işlediği temanın bende kopardığı fırtına o kadar büyük ki! adeta kardeşim benim bam telime basmış. Müslüman coğrafyasında haçlı ruhunun akıttığı kan yüzünden hep bir sessizlik boğar beni, her daim bu dertle dertlenirim ve şöyle dua ederim "Allahım ne yapacağımı bilemiyorum, bana dayanma gücü ver desem kendimi düşünmüş olurum sen bana hiç bir şey verme, sen oralarda zulme uğrayan kardeşlerime yardım eyle varsın benim yüreğim acıdan param parça olsun sen zordaki kardeşlerimin yüreğini sar"
Malesef insafsızlığın, şerefsizliğin ve alçaklığın sınır tanımadığı hurda bir çağdayız, insani değerler bakımından da son derece verimsiz bir bağdayız. Buradan duyarsız insanlara şu tavsiyede bulunmak istiyorum Filistin davası şehitlerinden (Çanakkale de yatan filistinli şehitlerin torunlarından) Şeyh Ahmet Yasınin'in ağıdını okusunlar. Şahsen ben her okuduğumda insanlık denen yükün sırtımda o kadar ağırlaştığını hissediyorum ki adeta yedi kat yerin dibine batıyorum ve o mübarek insanın gözlerimin içine bakarak; " benim şu an bulunduğum yerde bu sessizliğin hesabı için bekleniyorsunuz" der gibi baktığını hissediyorum ve kahroluyorum. Birde Aliya İzzet Begoviç'in "her şey bittiğinde biz düşmanın sesinden ziyade dostlarımızın sessizliğini hatırlayacağız" Diyor.
Saygıdeğer şair kardeşim Abdurrahman Bey; büyük yürekler büyük şiirlerle hemhal olur. Sen yazdın biz dertlendik sayende bir nebze sessizliğimizden bir tın çıktı sağol varol kardeşim, güçlü ve duyarlı kalemini kutluyorum. Yürek dolusu selamlar...