Başka yerlere gidecekmişim,
öyle demiştim.
Bir başka yerde başka sen
bulacakmışım.
Peeh,dün öyle zordu ki,
seni görmeden habersiz,
sana haber vermeden sensiz,
izine gidi vermesi.
Çok zordu çook.
Sensiz,seni görmeden gülüşünü
seyretmeden,
şehri terk etmesi.
Otobüse bindiğimde bambaşka
duygular çöktü içime.
Otobüs hareket ettiğinde,
camdan baktığımda,
bomboştu;
Hiç bir şey yoktu sanki dışarıda.
Bir tek gördüğüm gök yüzüydü.
Dağlar taşlar ağaçlar binalar tarlalar yoktu.
Gözlerim tatlı bir acının yada
hüzünlü bir ayrılışın ardından,
ağlarmışcasına doldu.
Nefsim ruhumun derinliklerinde
taşmıştı gönlüme.
Yüreğim kalbimden geçtiğinde dudaklarıma,
dudaklarım;
Bir heyecanın,bir korkunun,sevinçli bir
tatlı acının,buse dokunuşunun ardındaki
gibi titremede.
Ne gitmesi be,
ben seni deliler gibi,deliler bile
kalır bir hiçte.
Ben seni;
Nefsimin,ruhumun,gönlümün,
yüreğimin;
sevgiden hüzünden acıdan ızdıraptan
dertten sevinçten neşeden,
varlığında yokluğunda gitmelerinde,
göremediğim de,
yanmaların da taşmalarında akmalarında
sevdim delicesine.
Ne delisi deli bile kalır bir hiçte.
Anladın mı şimdi beni.
Seni seviyorum işte.
Tatlı cadı güzel.
Sevgilerimle.

---refik pelvan.