Beş Konak Güzeline çıkmıştı adı
Dolaşırdı dillerde o hoş endamı
Gözleri andırırdı yavru ceylanı
Sevdiğim ilk aşkım esmer güzelim

Geçerdim her gün gözüm camlarda
Oturur bulurdum onu cumbada
Kalbim dururdu ona her bakışımda
Sevdiğim ilk aşkım esmer güzelim

Bir memur kızıydı gezen dolaşan
Yüreğime kor düşerdi
Göçlerini hayal ettiğim zaman
Sevdiğim ilk aşkım esmer güzelim

Bitirdim liseyi memleketimde
Düştüm ardı sıra gurbet ellere
Aldığım her diploma övüncüm oldu
Döndüm büyük heyecanla doğduğum yere

Uçarcasına koştum hemen o büyülü sokağa
Baktım
Konak boştu camları üryan
Lanet ettim aldığım diplomalara
Sevdiğim ilk aşkım esmerim güzelim
Belli ki göçmüşlerdi buradan
Bir daha da hiç geçmedim o büyülü sokaktan

Girmedi gönlüme asla ondan başkası
Kaldı yalnızca bana ölümsüz hatırası
Vaktinden önce düştü saçlara aklar
Umar olmadı yarama aldığım diplomalar
Sevdiğim ilk aşkım esmer güzelim

Bir başka memleketin ünlü bir okulunda
Nurlarla aydınlandı sanki o loş oda bir anda
Gözlerinden tanıdım içeri giren oydu
Uzaklardan gelmişti yapacağı röportaja
Sevdiğim ilk aşkım esmer güzelim

Yaşıyoruz şimdi bu aşkı ab-ı Kevser tadında
Gözlerden sözlerden uzak ıhlamurlar altında
Dilimiz tutuluyor gözlerimiz konuşurken
Biliyoruz böyle aşkın yok asla bir benzeri
Sevdiğim ilk aşkım esmer güzelim

TÜLİN ÖZTUNÇ