Kimselere olma destek,
Seni ilk iten onlar olur.
Kimselere söyleme sevgini,
Sana ilk küsen onlar olur.

İyilik ettikçe kötü derler,
Kötülük ettikçe zeki.
İnsanoğlu iblisten beter,
İblisler ellemez ki iyiyi.

İçini sakla ve adımını at,
Gerçeği gör ama yalanı kutlar görün.
Unutma, kucak açmış bir affedici olursan
Derler sana müzmin budala.

Kahkahalarınla ez.
İzin verme asla seni tanımalarına.
Savunma başkalarının hakkını,
Yoksa ilk onlardan görürsün haksızlığı.


Kimselere doğrudan inanma,
Hepsinin perdesi yarı kapalı durumda.
İnsanların bazısı kukla,
İçi boş tas ve dışı bir lokma.

Konuşur dururlar kendilerini överek,
Güçlüyüm sanırlar başkasını susturunca.
Kendileri her yerdiğini yapar eder,
Başkasınıysa suçlar, söverler.

Bakışır, konuşur, gülüşürler,
Sanır, küçümser, yargılarlar.
Yüzlerinde ölçülemez özleri.
Başkalarını aşağılarken kendilerindekini örterler.

Ağlarken gülen dengesiz değişkenler,
Dışarıdan güleç ve girişken.
Zavallı kaybolmuş sürüngenler,
Sınır tanımazca ahlaksız ve kem.

Arkandan uğursuz gözlerle süzer,
Sana kendi günahlarını yüklerler.
Başkalarına derin kuyular kazar
Ama binlerce yıldır kendileri düşerler.