Senden yadigar kalan hüzün mahreçli sızı.
Demlediğin acı çay damağımı burar hep.
Ey efsane bakışlı, çay saatimin kızı!
Sensin şiir yazmama en manidar tek sebep.
Bir çay demle yeniden nefesin ıtır katsın.
Şu köhnemiş dünyada benim için hayatsın.


Senin berrak bakışın ilham olur hep çaya.
Buğusunda ısınır üşüyen şu yüreğim.
Tebessüm ettiğinde benzersin dolunaya.
Dudağındaki sükut gönlümdeki hüzne im.
Bir çay demle yeniden nefesin ıtır katsın.
Şu köhnemiş dünyada benim için hayatsın.


Ellerin zarafetin somutlaşmış som hâli.
İnceliği işlersin hayallere her mevsim.
İnceliğin ve edan kıskandırır nihali.
Sensin aşk sayfasına işlenen sırlı isim.
Bir çay demle yeniden nefesin ıtır katsın.
Şu köhnemiş dünyada benim için hayatsın.


Velhasıl çay saati sensiz hüzün yumağı.
Adını saklı tutan hurufatın dili lâl.
Sarar sarmalar gönlü dokuduğun aşk ağı.
Kurar semaver demlik yokluğunda bin hayal.
Bir çay demle yeniden nefesin ıtır katsın.
Şu köhnemiş dünyada naz mahreçli hayatsın.
Ankara,07.07.2014 İ.K